Rys historyczny Szkoły Podstawowej w Ziemięcicach

     Szkoła położona jest w niewielkiej, malowniczej miejscowości na terenie gminy Zbrosławice, powiatu tarnogórskiego. Obok ruin zabytkowego kościoła z bocianim gniazdem, spichlerza, stawu i przepływającego obok strumyka. Na terenie szkoły znajduje się boisko i plac zabaw dla najmłodszych, wokół jest wiele zieleni. W tym spokojnym i sympatycznym miejscu od ponad stu trzydziestu lat istnieje szkoła. Dziś budynek jest wystarczająco przestronny, aby swobodnie przyjąć wszystkich naszych uczniów.             
Do szkoły uczęszczają dzieci ze Świętoszowic i Ziemięcic. Ze względu na małą liczbę uczniów w klasach, w ostatnich latach stała się bardzo atrakcyjna. 


Nie ma konkretnych danych, na temat powstania szkoły w Ziemięcicach zapisy parafialne informują, że nauką dzieci zajmował się kościół lub człowiek zatwierdzony przez kościół, np. organista. Za szkołę zawsze odpowiedzialny był proboszcz. Do 1800 roku w szkole zajęcia prowadzone były w języku polskim, dopiero od 1800 roku został wprowadzony język niemiecki (pismo gotyckie). Pan Flegel- organista z Karchowic był pierwszym zatwierdzonym nauczycielem. W 1831 roku do szkoły, która obejmowała także Przezchlebie
i Świętoszowice uczęszczało stu czterdziestu czterech uczniów.

Początkowo nauczyciel uczył w swoim mieszkaniu, dopiero w 1838 roku zbudowano małą, drewnianą szkołę.

Kolejni nauczyciele to: Karl Willimsky i Johann Thoma, który założył „Księgę ucznia”, do której wpisywano wszystkich uczniów od 1840 roku. Owa księga prowadzona jest do dziś. W 1863 roku do szkoły uczęszczało trzystu uczniów, budynek był więc zbyt mały, dlatego zastanawiano się nad nową siedzibą szkoły

W 1874 roku rozpoczęto budowę nowej szkoły, która została oddana 1.10.1874 roku. Odbioru dokonał królewski inspektor budowlany Buchmann
z Gliwic, poświęcił ksiądz Anton Kopetzki. Po niewielkim remoncie budynek ów funkcjonuje do dnia dzisiejszego. W 1884 roku szkołę opuściły dzieci z Przezchlebia, ponieważ w owej miejscowości powstała szkoła.



W latach 1900-1945 w szkole było zawsze czterech, pięciu nauczycieli, z powodu braku miejsca. Pewne roczniki były łączone. Po II wojnie światowej naukę rozpoczęto pod koniec kwietnia 1945 roku. Od tego czasu do 1998 roku pracowało około trzydziestu nauczycieli.

W latach 1945-1960 poziom nauczania był bardzo wysoki, mimo że program nauczania w szkołach wiejskich był okrojony. Wychodzono bowiem
z założenia, iż młodzież wiejska powinna zostawać na wsi i pracować w PGR-ach. Dlatego niewielki procent młodych ludzi kształcił się dalej w miastach. Okres ten jednak szybko minął , obecnie dzieci wiejskie uczą się według tych samych programów co miejskie.